Κυριακή 31 Ιανουαρίου 2010

Chateau Πήγασος - Κάθετη γευσιγνωσία


Οι οινικές περιπέτειες του 2010 εγκαινάστηκαν τις πρώτες ημέρες του Ιανουαρίου με μια πολύ ενδιαφέρουσα, πολυαναμενόμενη, και πολλά υποσχόμενη γευστική δοκιμή. Πρόκειται για μια κάθετη γευσιγνωσία του Chateau Πήγασος, ενός δυσεύρετου ξινόμαυρου από τη Νάουσα (βλ. προηγούμενη ανάρτηση).

Δοκιμάστηκαν πέντε διαδοχικές χρονιές, 1997, 1998, 1999, 2000 και 2001. Η δοκιμή ήταν φανερή και όχι τυφλή για να μπορέσουμε να παρακολουθήσουμε τις διαφορές των κρασιών ανά σοδειά έχοντας γνώση του έτους παραγωγής, ξεκινώντας από το 2001 κατευθυνόμενοι προς το 1997.

Τα κρασιά συνοδεύτηκαν από θρακιώτικη λαχανιά με τρυφερό μοσχαράκι, και από αρνάκι στο φούρνο με γλυκοπατάτες, καθώς και διάφορα άλλα συνοδευτικά εδέσματα.




Η σειρά κατάταξης (με άριστα το 5 ) έχει ως εξής:


1) Πήγασος 2000: Χρώμα σκούρο κόκκινο με κεραμιδιές αποχρώσεις, άρωμα βύσσινο, πιό απαλές τανίνες, πιπεράτο. (4)


2) Πήγασος 1999: Χρώμα σκούρο κεραμιδί, μέτριο σώμα, έντονο άρωμα ώριμης ντομάτας, έντονες τανίνες, αυξημένη οξύτητα. (3)


3) Πήγασος του 2001: χρώμα διαυγές κεραμιδί, ελαφρό άρωμα ντομάτας, στόμα τανικό, με περιθώριο βελτίωσης. (2.75)


4) Πήγασος 1997: Άρωμα ντομάτας, πολύ αραιό σώμα, απάλές τανίνες, έντονα σημάδια κούρασης καθοδικής ποιότητας. (2.5)


5) Πήγασος 1998: Χρώμα διαυγές κεραμιδί, αδιάφορη μύτη, έντονη οξύτητα, απαλές τανίνες. (1.6)


Οι βαθμολογίες αντιπροσωπεύουν τον μέσο όρο τριών δοκιμαστών, μεταξύ των οποίων και ο γνωστός wine blogger Terrorista από τις Οινολογίες.


Σε γενικές γραμμές, οι περισσότερες χρονιές εμφανίστηκαν αδύναμες, υποδηλώνοντας πως η κορύφωσή τους είχε πιά περάσει. Μόνη εξαίρεση το 2000, το οποίο εμφανίστηκε αρκετά δυναμικό και εξελισσόμενο, με συμπυκνωμένα αρώματα και γεύση. Δυσάρεστη έκπληξη το 1997, από το οποίο είχα υψηλές προσδοκίες. Έχοντας δοκιμάσει την χρονιά αυτή στο φόρτε της τον Απρίλιο του 2009 (βλ. σχετική ανάρτηση) ήταν εμφανής η κατακόρυφη πτώση μέσα σε μερικούς μήνες.


Παρόλα αυτά, η δοκιμή αναδεικνύει τον δυναμισμό της ποικιλίας και την επίδραση του terroir στην διαμόρφωση του χαρακτήρα των κρασιών. Αν και κατά τη δοκιμή αυτή ο χρόνος άφησε τα σημάδια του επάνω στα πολύτιμα ξινόμαυρα, με αποτέλεσμα να αμφισβητηθεί εξολοκλήρου η συγκεκριμένη ποικιλία από ορισμένους συνδαιτυμόνες λάτρεις του merlot, εγώ προσωπικά συνεχίζω να δηλώνω φανατικός Xinomavristas.